من ستوانیار سوم عطاء الله ریاضی وصیت می کنم که اگر سعادت و افتخار شهادت پیدا کردم کسی برای من ناراحت نباشد. این یک نوع وظیفه است که ما مسلمانان داریم که اگر بیگانه ای به کشور اسلامی ما خواست تجاوز کند جلوی آنها بایستیم و با آنها بجنگیم. من که حالا مدت 96 ماه است که در منطقه جنگی هستم و با بعثی های عراقی مشغول مصاف می باشم و می جنگم افتخار می کنم که جنگیده ام و شهید شدم و من از شما فامیل ها و بستگان نزدیک خواهش می کنم بعد از شهادت من به خانواده و بچه های من محبت زیادی بکنید چون که آنها احتیاج به محبت دارند. خداوند سایه امام خمینی را از سر ما مسلمانان کم نکند که بتوانیم انقلاب را به تمام دنیا صادر کنیم. خداوند نگهدار همگی شماها باشد. من فقط از شما خواهش می کنم کسی برای من گریه نکند و جنازه من را در کهن آباد گرمسار دفن کنید.
خداحافظ
به امید پیروزی نهائی 3/9/1366
والسلام